Zbudowany został w 1911 roku według projektu mistrza budowlanego Berga. Jest to masywna, ceglana otynkowana budowla usytuowana w południowej pierzei dawnego rynku. Podpiwniczony, dwukondygnacyjny przykryty dachem mansardowym z wieżyczką zegarową. Wejście od strony rynku ujęte jest dwoma półkolumnami. Bryła ratusza nawiązuje do stylu barokowego, natomiast podziały elewacji i detal architektoniczny ukształtowano w stylistyce modernistycznej z elementami Art Deco.
Stanął na miejscu domu mieszczańskiego, bowiem wcześniej siedziba rady miejskiej znajdowała się pośrodku rynku. Po obu stronach wejścia w przyziemiu znajdują się dwa wielkie odcinkowe okna doświetlające wnętrza piwnic, wyżej dwa okna prostokątne, a na poziomie I piętra 6 okien, pod którymi wykonane są w tynku fryzy. We wnętrzu zwracają uwagę przestronne, sklepione krzyżowo piwnice.
O pierwszym ratuszu w Nowogardzie źródła wspominają dopiero w XVI wieku. Istniejące w części publikacji informacje o tym, że ratusz istniał tu już w XIV wieku i że był zbudowany z cegły są wynikiem błędnego odczytania słowa forum z dokumentu lokacyjnego z 1309 roku. Biorąc pod uwagę fakt słabego samorządu w okresie średniowiecza można raczej przyjąć, iż pierwsza siedziba rady miejskiej powstała w XVI stuleciu. Ratusz ten został zniszczony w 1638 roku i po odbudowie został znowu spalony w 1699 roku. W 1720 zbudowano nowy, po czym w 1790 roku rozebrano go i wybudowano ten, który przetrwał do końca XIX wieku i znany jest z ikonografii. Wszystkie budowle wzniesione były w konstrukcji ryglowej. Ostatni stojący na rynku ratusz był niewielką parterową budowlą nakrytą dachem naczółkowym. Elewacje były otynkowane. Budynek ten został rozebrany w 1895 roku, a na jego miejscu postawiony został pomnik Bismarcka. Nowy murowany z cegły ratusz przetrwał do chwili obecnej.