5 marca 1945 r., wojska rosyjsko-polskie zdobyły niemiecki wówczas Nowogard w marszu na Kołobrzeg. Z okazji 73. rocznicy tamtych wydarzeń, wieńce pod Pomnikiem Kombatantów RP złożyli: kombatanci, przedstawiciele urzędu miejskiego wraz z zastępcą burmistrza Krzysztofem Kolibskim, przedstawiciele nowogardzkich stowarzyszeń (m.in. Diabetycy, Jutrzenka, Emeryci i Renciści, Pokolenie, Klub Pomorzanin i Cisy, Miłośnicy Ziemi Nowogardzkiej, Emeryci Policyjni), członkowie Sojuszu Lewicy Demokratycznej oraz przedszkolaki i delegacje nowogardzkich szkół.

Jest to szczególne święto dla nowogardzkich kombatantów, którzy przy wsparciu Gminy Nowogard mogli dziś, wraz z innymi mieszkańcami, złożył hołd wszystkim tym, którzy narażając życie lub ponosząc śmierć, umożliwili naszym dziadkom oraz ojcom osiedlenie się tu na Ziemi Nowogardzkiej.

- Dziękuję wszystkim, że pomimo niesprzyjającej pogody, przybyliście pod Pomnik. - powiedział m.in. na zakończenie uroczystaośi zastępca burmistrza Krzysztof Kolibski.

Wszystkim polskim żołnierzom, poległym w tej walce składamy hołd pamięci, chylimy czoła za to, że zostawili na polach walki swoją krew i życie. Cześć ich pamięci!

Trochę historii

Istotny wpływ na zdobycie Nowogardu miały działania 2 armii pancernej i 61 armii wojsk radzieckich. Przełamały one opór wojsk hitlerowskich i poruszając się wschodnim skrajem jeziora Miedwie, otaczając miasto Stargard, przełamały niemiecki front, by 4 marca stanąć pod Nowogardem. Ogromny wpływ na ten sukces miały również 3 armia pancerna, 3 radziecka armia uderzeniowa I Frontu Białoruskiego oraz 2 polska dywizja artylerii. W wyniku walk Nowogard został zajęty przez wojska radziecko-polskie 5 marca. Miasto poddało się faktycznie bez walki. Wojska radzieckie i polskie wzięły w sumie do niewoli 800 żołnierzy i oficerów niemieckich. W wyniku działań wojennych miasto zostało zniszczone w 70%. W obrębie Starego Miasta w całości pozostało zaledwie kilka budowli: fara miejska, ratusz, budynek dawnego sądu i kilkanaście domów po zachodniej stronie kościoła.

Po wkroczeniu wojsk radziecko-polskich do Nowogardu, zaczęto organizować życie gospodarcze i polityczne. Dnia 8 kwietnia 1945 roku, grupa operacyjna pod przewodnictwem pełnomocnika Rządu pana Kaczochy wyjechała z Warszawy do Piły, by tam zorganizować grupy operacyjne na poszczególne powiaty. Do Nowogardu grupa operacyjna w liczbie 31 osób, na czele której stal Stanisław Kubik przybyła 5 maja 1945 roku. Komisarycznym burmistrzem Nowogardu został mianowany Roman Tyboroski. Ciężkie były początki osadnictwa w powiecie nowogardzkim , ale z czasem sytuacja zaczęła się normalizować.

W maju 1945 roku mieszkało tu 600 obywateli polskiego pochodzenia, rok później już 2446 i liczba ta rosła z każdym rokiem. W mieście utrzymana została siedziba powiatu, która funkcjonowała do 1975 roku. Rozpoczęto organizację urzędów, szkół i uruchamiania kolei, fabryk i zakładów. Napływowa ludność osiedlała się w ocalałych domostwach, a w rejonie Starego Miasta funkcjonować zaczął kościół i ratusz. Odgruzowywanie tej części miasta rozpoczęto jednak dopiero w 1954 roku. (ps)